Συβιλλικόν

Σπάζει αργά
του Μαρσύα η μεταλλική πνοή
γυμνή,
πασχίζει στους αιώνες
των αγραυλούντων σκέπασε μια άξαφνη σιωπή
τις άγριες, γόνιμες, σιβυλλικές τους νότες.

Ι.Κ