Καθαρευούσης λόγος λάγνος...

Ο Αιμίλιος Μπερτιέ, αλλόφρων από τό μέγεθος τής ηδονής που ένοιωθε, έχυνε τώρα με παραφοράν εντός τού στόματος τής Έθελ, και η φιλήδονος αγγελική κόρη κατέπινε με αφάνταστον λαιμαργίαν τόν πυκνόρρευστον και γλοιώδη σπερματικόν οπόν που τής προσέφερε ο αγαλλιών ζωγράφος, προσπαθούσα να μη τής διαφύγη ούτε μία σταγών τού εξακοντιζομένου ψωλοχύματος. Η Υβόννη, αλγούσα, άλλα διεγειρομένη πάλιν ταυτοχρόνως, έβλεπε και ήκουε τά πάντα, σφαδάζουσα από τό κακόν της. « Αχ, είναι πολύ τυχερό τό βρωμοπούτανο ...» έλεγε μέσα της η ζηλότυπος νεάνις, και η καρδία της εξεσχίζετο καθώς εσκέπτετο ότι αυτήν τήν εμέσσουσαν ωραίαν ψωλήν και αυτό τό αφειδώς εκτοξευόμενον εις τό στόμα τής Έθελ παχύ σπέρμα, όπως και τάς πράξεις που ωδήγησαν εις τήν εξακόντισιν τού ψωλοχυμού, τόσας φοράς τήν νύκτα εκείνην, θα ημπορούσε, με ολίγην καλήν τύχην, να τά είχε απολαύσει αυτή ... Εκτός από τήν ζηλοτυπίαν, τό γεγονός ότι δεν είχε ακόμη αποκτήσει καμμίαν (έκτος τού αυνανισμού) ερωτικήν πείραν, ενώ ένα τόσον μικρόν όσον η Έθελ κοράσιον είχε καταπληκτικώς μεγάλην δια τήν ηλικίαν της τοιαύτην, τήν ετραυμάτιζε δεινώς. Η μικρά καστανή παίς, αφού απεστράγγισε και κατέπιε και τήν τελευταίαν σταγόνα τού ψωλοχύματος τού θαυμαστού της, απέσπασε τό στόμα της από τό πέος του. Ο Μπερτιέ, πανευτυχής, τήν ηυχαρίστησε θερμώς, και πνευστιών ακόμη από τόν μέγαν γλυκασμόν που είχε δοκιμάσει, έκυψε και τήν εφίλησε εις τά κάθυγρα από τό σπέρμα του χείλη της, εκφράζων και τόν θαυμασμόν του δια τήν τέχνην και τάς ερωτικάς ικανότητας τής νεαράς φελλατρίας. « Είσαι μια υπέροχη μικρή ψωλογλειφίτσα! » είπε και τήν ησπάσθη άλλην μίαν φοράν εις τό στόμα. Η Υβόννη εκοίταξε τόν ουρανόν, ωσάν να ζητούσε απ' αυτόν βοήθειαν. Τά άστρα όμως, όσον και τό στερέωμα εφαίνοντο ψυχρά και αδιάφορα. Η δυστυχής Γαλλίς έκλεισε δι' ολίγην ώραν τά μάτια της και εδάγκασε τά χείλη της, δια να μην εκσπάση εις λυγμούς. Όταν τά ήνοιξεν πάλιν, είδε τόν Μπερτιέ και τήνΈθελ ακουμβισμένους εις τήν κουπαστήν 5 ή6 μέτρα πέραν τού σημείου εις τό όποιον είχαν λαγνουργήσει. Αναπνέων τήν θαλασσίαν αύραν, ο Γάλλος καλλιτέχνης συνομιλούσε με τήν μικράν του φίλην.

Απόσπασμα απο τον Μέγα Ανατολικό του Ανδρέα Εμπειρίκου